Η θεραπευτική σχέση βασίζεται σε συγκεκριμένα όρια που εξασφαλίζουν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της διαδικασίας. Η φιλία δημιουργεί μια αμφίδρομη δυναμική, οπου και οι δύο φίλοι έχουν ισότιμη σχέση, στην οποία ο ένας ανοίγει την καρδιά του στον άλλο. Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει στη θεραπεία, στην οποία μόνο ο θεραπευόμενος μοιράζεται πράγματα για τον εαυτό του ,ενώ ο θεραπευτής όχι. Η θεραπεία επικεντρώνεται αποκλειστικά στις συναισθηματικές ανάγκες του θεραπευόμενου, και οχι του θεραπευτή.
Η μετατροπή της θεραπευτικής σχέσης σε φιλική μπορεί να υπονομεύσει την ίδια τη θεραπεία. Οι θεραπευόμενοι μπορεί να αισθάνονται ότι δεν λαμβάνουν πια αντικειμενική βοήθεια, ενώ οι θεραπευτές μπορεί να δυσκολεύονται να είναι ειλικρινείς ή να θέτουν όρια. Αν ένας θεραπευτής εμπλακεί σε φιλία με έναν θεραπευόμενο, μπορεί να αισθανθεί υποχρεωμένος να προσφέρει υποστήριξη πέρα από το επαγγελματικό του πλαίσιο, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε εξουθένωση ή ασάφεια στη σχέση. Για τους λόγους αυτούς, οι περισσότεροι επαγγελματικοί σύλλογοι ψυχοθεραπευτών απαγορεύουν τις φιλίες με θεραπευόμενους, τόσο κατά τη διάρκεια της θεραπείας όσο και για κάποιο διάστημα μετά το πέρας της. Αυτό αποσκοπεί στην προστασία του θεραπευόμενου από πιθανά συναισθηματικά ή ηθικά διλήμματα.
Η φιλία και η θεραπεία έχουν διαφορετικούς στόχους. Η φιλία αφορά τη χαρά, την αμοιβαιότητα και την κοινή εμπειρία, ενώ η θεραπεία εστιάζει στην προσωπική ανάπτυξη, την επούλωση τραυμάτων και την επίλυση προβλημάτων. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι η θεραπευτική σχέση μπορεί να είναι βαθιά υποστηρικτική και να εμπεριέχει εμπιστοσύνη, αλλά παραμένει επαγγελματική για να εξασφαλιστεί η μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα και ασφάλεια.